Iedereen kent het wel, ziek zijn. Lig je daar weer te kwijlen en te vervelen. Sommige kunnen dan nog op hun pc, maar de helft van de tijd ben ik er gewoon te slecht aan toe om iets te doen. Heel vervelend is dat. Iedereen gaat je beteutelen alsof je een baby bent die net geboren is. Normaal zou ik het leuk vinden, maar dan heb ik er gewoon even de schijt aan en zou ik weer beter willen zijn....
Een paar dagen geleden had ik weer zo'n dag. Het liefst zou ik in bed kruipen, maar ik had nog zoveel te doen. Bijvoorbeeld douchen terwijl je de energie ervoor niet hebt. Ik verzette nog geen stap en liet me dan al het liefste in bed vallen. Ik was blij toen de dag eindelijk om was.
Gelukkig is het niet altijd zo. Je voelt je soms wel wat beter, al hoort ziek zijn er nu eenmaal bij denk ik. Maar eigenlijk mag ik niet zeuren. Terwijl wij zeuren over hoeveel pijn het doet, zijn er andere mensen die vechten voor hun leven. Mensen die bijvoorbeeld kanker of een andere ziekte hebben. Dus voordat ik mag gaan zeuren moet ik eigenlijk eens langs bij mensen die het ECHT moeilijk hebben. Als je kanker hebt en vergaat van de pijn, is dat nu echt zo'n leuk leven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten