Cito stress

Voor de cito was ik echt SUPER zenuwachtig. Zou ik hem wel goed maken? En als dat nou eens niet zo was? Wat dan? Meerdere kinderen in de klas hadden ook wel wat stress. Maar toen braken eindelijk die 3 verdoeme dagen aan kon ik wel gillen...

Toen we allemaal de klas binnendromden moesten we allemaal gaan zitten. Na een uitleg werden de boekjes uitgedeeld en was het moment eindelijk aangebroken: het was begonnen! We begonnen eerst met taal wat voor mij wel een opluchting was. Na een minuutje of tien was ik al bijna klaar en dacht ik: wat valt dat mee zeg! De drie dagen vlogen om en toen was de CITO al bijna afgelopen. Alleen nog wachten op de uitslag....

Op 6 maart lagen er keurig opgestapelde enveloppen op het bureau van de meester. Daar zaten de CITO scores in. De toekomstbepalend CITO scores. Om 12 uur mochten we hem mee naar huis nemen. EINDELIJK!!!! Na snel naar huis te zijn gelopen maakte ik hem daar open. Toen ik de score zag kon ik wel een gat in de lucht springen! Ik had 548 punten: genoeg voor VWO waar ik zo graag heen wou! Nou alleen nog inschrijven en het was gepiept....